ഒരു മരത്തിന്റെ തളിരില കാറ്റിൽ ആലോലാമാടുന്നു .അത് അതിന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ഇളം പച്ചനിറത്തിൽ.......
പക്ഷെ,
അപ്പോൾ മറ്റൊരില .
ഓർമ്മകൾ അതിനെ നിശബ്ദനും അവശനും ആക്കുന്നു.അതിന്റെ ശിഖരങ്ങളിൽ അത് വിളർത്ത ചിരി പൊഴിച്ച് ,തളിരിലകളെ നോക്കി അങ്ങനെ അനങ്ങാതെ...
എത്ര കാറ്റുകൾസുഗന്ധം പൊഴിച്ച് തന്നിലൂടെ കടന്നുപോയി.... ഇപ്പോൾ ഓർക്കുമ്പോൾ വിഷാദം തോന്നുന്നു.കാരണമില്ലാത്ത ,കാര്യമില്ലാത്ത വിഷാദം.
താഴേക്കു നോക്കുമ്പോൾ എത്രമാത്രം കുഞ്ഞിലകൾ .....പ്രതീക്ഷയോടെ ,പ്രകാശം പൊഴിച്ച് ,പ്രത്യാശയോടെ ....
മാറിക്കൊടുക്കെണ്ടവർ ,വഴി മാറി നടക്കേണ്ടവർ .....സങ്കടം തോന്നിയിട്ട് എന്ത് കാര്യം......കാലത്തെ മറികടക്കാൻ നാം ആശക്തർ .ഒന്നും മിണ്ടാതെ ,പറയാനാവാതെ ഇല പതിയെ ,പതിയെ താഴോട്ട് .മുകളിൽ തളിരിലകൾ അപ്പോൾ ശ്രാദ്ധമൂട്ട് തുടങ്ങി.
ജിഹാന ഷെറിൻ എം
പോസ്റ്റുകള്
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ