ഒരു ഒടിഞ്ഞ ചില്ലയെന്കിലും........

ഇന്നു ഞാനൊരു പ്രാവിനെ കണ്ടു.എന്റെ മാത്രം ലോകമായ എന്റെ മുറിക്കു മുകളില്‍ അത് കൂടൊരുക്കിയിരിക്കുന്നു.രാത്രി കാതോര്‍ത്തിരുന്നാല്‍ അതിന്റെ കുറുകല്‍ കേള്ക്കാം. ഇണയോടുള്ള അതിന്റെ പ്രണയപരിഭവങ്ങള്‍രാത്രികളില്‍ ഞാന്‍ കേള്‍ക്കാറുണ്ട് . മനുഷ്യഭാഷക്കുമപ്പുറത്തു സ്നേഹത്തിന്റെ നിരവുണ്ട് അവരുടെ ഭാഷക്ക്. ഇപ്പോള്‍ ആ പ്രാവ് തനിച്ചായിരിക്കുന്നു. കാറ്റിന്റെ വേഗം കൊണ്ടായിരിക്കാം അതിന് പറക്കാന്‍ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഒരു ഒടിഞ്ഞ മരച്ചില്ലയെന്കിലും കിട്ടിയിരുന്നെന്കില്‍ അതിന് അവിടെ അഭയം പ്രാപിക്കാമായിരുന്നെന്നു എനിക്ക് തോന്നി. പക്ഷെ...

പുസ്തകത്തില്‍ മനസ്സുറക്കാതെ ആ കാഴ്ചയില്‍ ഞാന്‍ ഉഴറി. എവിടേയോ ഒരു നൊന്ബരം.പലരും എന്നോട് പറയാറുണ്ട് "നിനക്കു സ്നേഹിക്കാനെ അറിയൂ. ആരെയും വേദനിപ്പിക്കാന്‍ നിനക്കു കഴിയില്ല."
അതെ,അത് മാത്രമെ എനിക്ക് കഴിയു .
.മറ്റൊരു സ്നേഹം തുളുമ്പുന്ന ഹൃദയത്തെ സ്നേഹം നല്കി സ്വന്തമാക്കി . അവിടയാണോ എനിക്ക് പിഴച്ചത്...?എന്റെ കണ്ണില്‍ അല്ലെങ്കിലും സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണില്‍ ആ സ്നേഹം പിഴവുതന്നെയായിരുന്നു. പ്രതിവിധിയില്ലാത്ത തെറ്റ്.ഇന്നെന്റെ മനസ്സ്അലയുകാണ്.കാറ്റിനോടും പുഴയോടും പച്ചപ്പുകലോടും ഞാന്‍ചോദിച്ചു. ആരും കേട്ടില്ല. സമൂഹത്തിനുവേണ്ടി ഞാന്‍ കുഴിച്ചുമൂടിയ എന്റെ സ്നേഹത്തിനുവേണ്ടി ഞാന്‍ മൂന്നുലോകങ്ങളിലും തിരഞ്ഞു. ഇതാ, ഭ്രാന്ത് എന്നെ കീഴ്പ്പെടുത്തുന്നു. ഞാന്‍ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നു. അതിന്റെ ഒച്ചയില്‍ സമൂഹം കിടുങ്ങും .
ഒരു പക്ഷെ ഇതു തന്നെയാണോ ആ പ്രാവിനും സംഭവിച്ചിരിക്കുകഅത് തേടുന്നതും നഷ്ടസ്നേഹം തന്നെയാണോ? അറിയില്ല.ഇനി ഒരിക്കലും ഞാന്‍ അതറിയില്ല.
ഫര്‍സാന കെ

Lisa Kay jewelry